Freule van Lynden, omstreeks 1850, Utrecht.
Constance en/of Elisabeth, 1795-1859, 1796-1860. Beide  zusters waren goede kunste­naressen. De knipsels werden gemaakt van wit papier, dat werd gelegd op zwart papier. De bloemvazen zijn mooi van compositie en heel teer. Ze zijn door een nazaat Van Swinderen in een kasboek geplakt.

Lutzen Lykles 
Waarschijnlijk was hij dezelfde als Luitjen Lykles (1723-1807 Harich Fr.), die voor 1753 trouwde met Grietje Lulofs.

Er zijn twee stukken bewaard met fantasiewapens, omgeven door bomen en harten, die dubbel­gevouwen zijn gesneden in 1747. Het ene stelt voor de verdrijving van Adam en Eva uit het Paradijs; het andere een gekleed stel onder een boom, bezig met de alledaagse dingen. Een eeuw later zijn met de pen op de achtergrond versieringen en onderschriften toegevoegd door J. Nieuwland (1852). Mogelijk was de dichter een nazaat van de snijder, waardoor de naam bewaard is gebleven.

Lutzen Lykles heeft gesneden met het mes in dit papier, Hoe dat ‘t menschdom weet te vangen, ‘t haasje ‘t vlug en edel dier; Hoe de Paauw met trotsche blikken, kroon en wapen gade slaat: Ach wat jammer, dat het menschdom, God en zijnen kroon versmaadt.”

J. van der Linden
Knipte visserijmotieven

B. Lieftinck
Ornamenteel, ingekleurd  stuk met bomen in potten onder een gewelf, voor de heer J. Jansen, 1814; Jurjen Jansen was maire van Angerlo van 1811-1838. Een dergelijk stuk met geknipt opschrift  “Met Gedult is dit Werk Vervuld Ao 1828″ en de naam B. Lieftinck.

Er is een Berend Lieftink geboren 1780 te Aalten, die van 1805-1811 geregistreerd staat in Varsseveld en Silvolde.

Wiecher Tjeert Lever, Sappemeer 1917-1981 Westerbork
Geboren als Gronings schipperskind is hij al vroeg gaan knippen. Hij bleef het doen, is gaan verzamelen en maakte er zijn bestaan van. In 1947 gaf hij demonstraties in het Nederlands Openluchtmuseum, maar ging vervolgens zijn eigen weg, met zijn verzameling en werk in Muntendam.  In 1960 begon hij zijn Nederlands Museum van Knipkunst in Roden en verhuisde zijn collectie in 1965 naar Westerbork. Daar demonstreerde hij zijn portretknipsels en verkocht zijn ander werk dat bestond uit fijne bloemenknipsels en landschapjes. Zijn verzameling oud-Nederlandse knipsels en voorbeelden van buitenlands knipwerk is in de loop van de jaren de moeite van het bekijken waard geworden. Hij heeft zelf veel knipsels die door eigenaars niet werden afgestaan, nageknipt, waardoor een overzicht van de Nederlandse knipkunst verkregen kon worden. Zijn persoonlijke toelichting aan de tienduizenden bezoekers was daarbij onmisbaar en knipkunst in Nederland wordt veelal in verband gebracht met hem en zijn museum. Na zijn overlijden is het museum nog  open gebleven, maar in 1988 is de gehele collectie  geveild bij Christie’s. Westerbork heeft een doorstart gemaakt en het museum is opnieuw een bezoek waard. Er bestaat ook een kenniscentrum over knipkunst, de Stichting W.Tj. Lever met de uitgave De Nieuwsbrief, en later Welkom in Papyria.

Geertje de Leur, Enkhuizen 1813-1895 Enkhuizen
Knipte bloem- en sierstukjes in schijnsymmetrie.

Zij trouwde in1844 met Meindert Gast, timmerman

Helena Johanna Leen, Leeuwarden 1759-1836 Obergum (Winsum)
Trouwde in 1790 met Claes Groeneveldt, blauwverver te Groningen. Zij was een voormoeder van Line Huizenga-Onnekes, die een bijbelknipseltje in haar bezit, “Absalom an de eyke wort van Ioab doorsteken” (2 Samuel 18),  aan haar toeschreef.  Waarschijnlijk is het van vroeger datum.

Cornelis Leek, Noord-Scharwoude 1833-1908 Oude-Niedorp
Was arbeider, getrouwd met Antje Bas (1857, Oudkarspel) en maakte Bijbelse voorstellingen in naïeve stijl.

Dini Langkamp-Prins, 1935-1987, Zwolle, Mierlo
Maakte decoratieve, meest symmetrische, ook grote knipwerken in herkenbare stijl. Ze had het zichzelf aangeleerd en heeft 35 jaar geknipt. Was een van de pioniers in de jonge Nederlandse vereniging voor Papierknipkunst, en present met haar werk op de tentoonstellingen in ‘t Spant, Bussum 1982 en Roden 1983. Dini had een eigen “Galerie de Knip” in Mierlo. Ze was getrouwd met Theo Langkamp, met wie ze samen de knipkunst bevorderde.

Hettie van Langen, Padang Bulang 1912-1981 Hogebeintum
Hettie van Langen illustreerde boeken met knipwerk, o.a. Heilige Kerstnacht van C.M. van Hille-Gaerthé (1932) en Impromptu van A. van Anrooy (1941). Voor een Fries sprookje Fan in foks en in hin (Het verhaal van de vos en het kippetje) maakte ze zwartjes in 1978. Zij tekende en maakte ook beensnijwerk, terwijl ze zichzelf als volkskunstenares beschouwde.