Hieronymus Sweerts maakte en publiceerde in de 17de eeuw een minne-dicht: “Op de Harte- jacht, zijnde een vluchtend Hart, daar drie Jagers achter hert’ waren, zeer curieus in papier gesneden, door Nicolaas van Ravestein”.
Van de knipper (1612-1678) en zijn jachtsnijdsel weten we verder niets, maar de jacht was een geliefd onderwerp in de kunst en kunstnijverheid van vroeger eeuwen. Juist uit de 17de-eeuwse spelling kunnen we begrijpen vanwaar die interesse kwam. Er was niet zomaar een hert in het spel, maar een hart, en wel een meisjeshart. En er waren jagers op haar spoor, die haar wilden raken!
Hoe het precies in z’n werk ging met die jachttaferelen weten we niet. De vrijer kan zo’n knipsel zelf gemaakt hebben, of zou hij iemand die kunstzinniger was dan hijzelf een opdracht gegeven hebben? En zou hij het dan op steelse wijze zijn “hertje” toespelen?
Misschien ging het wel in alle openheid, vooral naar andere kapers op de kust: “Blijf uit de buurt, dit is mijn buit!”
Of zou het toen al zo’n gewoon beeld zijn geweest, dat de achterliggende betekenis niet meer echt gebruikt werd? Heeft men soms Psalm 42 op het oog gehad, die begint met het beeld van een hijgend hert, der jacht ontkomen, dat smacht naar frisse waterstromen? Was het een mythologisch verhaal, waaraan men dacht, bijvoorbeeld over Diana, of de volksdevotie over St. Hubertus? Daar moeten volkskundigen zich maar eens over buigen! Wij konden er geen nadere bijzonderheden over vinden. Wel moeten we constateren dat de jacht als genre om af te beelden minder populair werd in de romantische 19de eeuw; men kreeg toen zicht op zoveel andere beelden uit het alledaagse leven: beroepen, huishouden, buitenleven en maakte onder andere huwelijksknipsels met mooie letters. Daarom een aantal plaatjes uit de verschillende tijden, gewoon maar om naar te kijken.
Jachtscènes zijn in de 19de eeuw niet meer zo gewild en kennelijk is de bijzondere betekenis verloren gegaan. Het Is geen symbool meer, zeker niet van geheime liefde. Tegenwoordig is de jacht zelfs een omstreden liefhebberij. Jagers willen niet herteloos blijven en hun tegenstanders vinden dat harteloos. Maar in Duitsland bleef de jacht populair en voor kunstenaars een onuitputtelijke bron van inspiratie en ook van spot. Het weideljk en het kritisch faunabeheer zouden de rollen maar eens om moeten draaien en op de hoorns, respectievelijk de korrel genomen moeten worden!
Joke en Jan Peter Verhave