10 Januari is overleden Enie Wesseldijk-Bedijs, lid van onze vereniging vanaf het eerste uur. Zij was een vrouw die haar tijd welbesteed heeft Zij heeft zich in dienst van de medemens en de bewustwording van de vrouw gezet. Daarnaast bedreef ze met veel plezier de genealogie en bekwaamde zich in ‘oudschrift’.
In 1978 zocht Enie er nóg een tijdsbesteding bij die haar voldoening zou geven, waar ze anderen een plezier mee zou kunnen doen en die met het klimmen van de jaren mogelijk zou blijven. Enie kwam bij mij op kniples. Ze knipte trouw de opdrachten, maar zodra die te veel in een traditioneel keurslijf stonden, ging het haar niet van harte af; liever werkte ze vrij en eigenlijk zijn al haar knipsels een verhaal.. Ook vond ze het vaak te beperkt om met effen papier te werken: oude kalenderbladen verknipte ze met plezier, waarbij de verschillende, kleuren een functie kregen in haar knipsel.
Regelmatig was ook een artikeltje van haar hand in de Knip-Pers te vinden. Door ziekte van haar man geïsoleerd op een kleine, camping in Frankrijk zagen mensen Enie knippen, kwam er contact met landgenoten, lichtpuntjes zoals ze zelf schrijft (Knip-Pers 1988-1); zonnewijzers in het Franse land wist ze nog wijzer te laten stralen (Knip-Pers 1990-3), ook bemachtigde ze historische knipsels uit haar familie en liet ze ons delen in haar genealogische speurwerk (Knip-Pers 1991-3).
Met haar rijke geest en grote kennis was zij duidelijk aanwezig in ons midden. Enie knipte. voor de Nijmeegse Knipkring het vignet. Daarmee gaf ze onze groep een stempel, dat wij waardeerden en dat ons nu nóg liever zal zijn Als ik het vignet nu bekijk zie ik er veel van Enie zelf in terug. Ze sloeg gemakkelijk een brug tussen mensen, steevast begon zij het gesprek op een Contactdag met: “Heeft u een grote reis moeten maken om hier te komen?”
In het woelige water onder die brug zie ik haar leven, dat de nodige golven het hoofd heeft moeten bieden. Maar de zon beschijnt de golven: Enie had de wil en de courage om het goede te zoeken en te accentueren.
Zij was een trouw, actief lid. Een vrouw die een bouwende en kritische, maar bovenal stimulerende inbreng had; ze toonde grote belangstelling en genoot van een gesprek over een gedeelde interesse.
De vereniging moet haar schijnbaar eenvoudige, oprechte inbreng in de leden vergadering missen, zo ook de Nijmeegse Knipkring. Maar meer gaan mijn gedachten uit naar haar man, die zonder zijn levenskameraad staat. Ik wens hem troost en kracht toe, om met zijn kinderen in dit verlies vrede te vinden. Het levensmotto dat zij onder de brieven aan haar kleinkinderen schreef, luidde: “Voel je vrij op je eigen weg en ga die met blijdschap en vrede van binnen”.
Het is fijn dat wij haar hebben leren kennen; met haar motto kunnen ook wij op onze weg voort.
Enie, à Dieu,
Joke Verhave.
Knipsels door Enie Wesseldijk.