Enie Wesseldijk, 6 x 11 cm
Het is moeilijk om in woorden uit te drukken wat zo’n vakantieplaatje maken voor me betekent. Ik beleef er veel aan. In de vakantie gaat steevast een dun schetsblok met velletjes knippapier mee en een zakje met schaartjes, potlood, gum en lineaal. Onderweg inspireert altijd wel iets tot het maken van een eigen vakantiesouvenier. Zoiets heeft een heel andere herinneringswaarde dan een doos vol dia’s. Het is als het ware je vakantie in een papieren notedop.
Twee jaar geleden kreeg mijn man helaas onderweg na drie weken hoge koortsen. Hij lag vele dagen ziek, moe en slaperig in onze kleine caravan bij 27°. Ik kan niet chaufferen, dus we beleefden dagen van isolement, ver van winkels en 1200 km van huis. Alle vakantiegevoel ebde weg en dan zijn zomerdagen lang. Onder een noteboom van de camping installeerde ik me aan een tafeltje met knipbenodigdheden. In mijn schetsblok ligt altijd een stel kaarten die ik ooit eens toegezonden kreeg en waarvan ik denk: wel leuk 16×11 cm om eens een knipsel van te maken.
Voor een vakantieknipsel ontbrak me elke inspiratie. Al jaren had ik een kaart met kleurige reproduktie van een tekening van Picasso bewaard: een boeketje piekige bloemen door een hand gegeven aan een uitgestoken, ontvangende hand. Bloemen geven of krijgen vind ik een fijn gebaar tussen twee mensen, al is het maar één roos of een bloeiende tak. Na enkele dagen kwam er een nederlands echtpaar stilstaan bij mijn tafeltje. Bescheiden informeerden ze: “We zien u steeds aan het werk; waar bent u toch mee bezig?” Juist was ik doende handen te knippen met bloempjes die we eerder op onze tochten hadden gezien. Een variatie op Picasso’s boeket. Er ontstond een prettig gesprek over de mooie omgeving, wilde bloemen en onderweg kreatief zijn. Ook over mijn zieke man. Het doet goed om even in je eigen taal met landgenoten te kunnen praten. ‘s Avonds onderbrak nog een nederlands echtpaar zijn avondwandeling bij mijn tafeltje. Er ontspon zich een heel ander, ook weer prettig gesprek. Weg ging dat gevoel van geïsoleerd zijn.
Enie Wesseldijk, 25 x 11 cm
De volgende dag werd ik mee gevraagd te gaan boodschappen doen in een supermarkt van een stadje op 15 km van onze paradijselijke, maar afgelegen camping. In zulke dagen heb je weinig eetlust, maar bij brood alleen kan je dan toch ook niet leven.
Hoewel de franse dokter adviseerde dat de zieke in eigen land verder zou behandeld worden, stelde de ANWB slechts chauffeurshulp in het vooruitzicht als de zieke koortsvrij zou zijn. Zo stonden we nog acht dagen in de boomgaard, dagen waarin de gesprekjes met de landgenoten lichtpuntjes waren.
Ineens kreeg het aan Picasso ontleende knipmotief nog meer zin. Toen na enige dagen beide echtparen hun vakantietocht voort zouden gaan zetten, ben ik hen bij hun caravans gaan bedanken voor hun meeleven, gesprekken en hulp met voor elk paar een dubbele wenskaart (van schetsblockpapier), waarin een rood knipsel van een boeketje wilde bloemen, dat van de ene hand in de andere overgaat.
Daarna volgden genoeg dagen om toch nog iets, te knippen als souvenir van de vakantieweken voordat mijn man ziek werd.
De omlijsting bestaat uit wilde bloemen die we onderweg gezien, herkend of in de flora opgezocht hadden. Binnenin links staat een heel oude boerderij van gestapelde stenen met omringend erf, die we zagen op de Causse de Sauveterre, een boeiende hoogvlakte op 100 km van de Middellandse Zee. Rechts ons moderne rijdende huisje, dat op de camping van Brousse stond tussen rotsblokken en eikenhakhout met veel vogels erin.
Wat was ik Joke Verhave dankbaar, dat zij me ooit les heeft gegeven over hoe je je kan uitdrukken met een schaartje In het papier!