Tijd en wijle….
Als je in de vakantie papier, schaar en potlood bij je hebt, weet je nooit wat je zal inspireren tot knippen. Onverwachts vonden wij in de Franse Hautes Alpes op briefkaartenstandaards overal kaarten van zonnewijzers. Achterop stond in welk dorpje de afgebeelde wijzer te vinden was. Maar waar precies?
Met tien kaarten stippelden we onze eerste tocht uit door het mooie dal van de Ubaye. Leuke ontmoetingen en teleurstellingen wisselden elkaar af. Lang stonden we stil als we zo’n stukje volkskunst ontdekten. Ook op onze volgende twee tochten bleek dat er intussen wel eens een kerk of boerderij was afgebroken, wat niet achterop de stond! Dankzij een actief behoudend genootschap (een soort Heemkundekring) is er een boekje verschenen bij de VVV in Barcelonette. Daarin lazen we dat de zonnewijzers niet alleen de tijd, maar ook een tijdperk van aanbrengen en schilderen aangeven. Soms was er een omlijsting van ge schilderde draperieën, een adelaar en gestileerde bloembakken in het Empiretijdperk. Later in de tijd bracht men bovenop een Gallische haan aan in veel kleuren.
Enie Wesseldijk, 22 x 18,5 cm
U begrijpt het wel: daar kwam een knipmotief van. Omdat ik niet zo goed ben in letters en cijfers, koos ik een zonnewijzer met niet al te veel tekst! De Latijnse en Franse teksten, die veel dorpelingen niet hebben kunnen lezen, ma ken mensen attent op het nabije uur van hun dood en raden aan de jaren daarvóór goed en niet in zonde te besteden. Wij zagen ook “gerestaureerde” zonnewijzers, die modern met strakke lijnen en eenvoudige versiering overgeschilderd waren. Als nieuwjaarskaartje heb ik er zelf ook een uitgedacht en geknipt. De vogel er bovenop herinnert aan wat hij gemeen heeft met de tijd: beide vliegen.