Dit is de titel van het boekje dat over haar is uitgegeven door onze vereniging. Voor diegenen, die haar gekend hebben zal dit een hérkennen betekenen. Voor anderen een kennismaking. Helaas postuum, want Dini Langkamp is op 1 december 1987 op 52-jarige leeftijd overleden.
Zij is één van diegenen geweest, die haar hart aan de knipkunst verpand had en deze liefde aan anderen heeft weten over te dragen. Zij had een eigen stijl en heeft meegeholpen om de papierknipkunst in Nederland op een plan te brengen, waar critici het ook als “kunst” zijn gaan beschouwen. Dit is mede een reden, waarom Dini Langkamp verdient dat dit boekje aan haar werd gewijd door de Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst.
Zij begon op 17-jarige leeftijd met het knippen en, hoewel zij trouwde en vijf kinderen had, is zij altijd blijven doorgaan. Haar hobby werd haar vak, maar dat vak bleef haar hobby, waarmee zij zelfs in hun levensonderhoud voorzag en ten slotte een galerie in eigen huis opende: “Galerie de Knip”. Zij maakte kleine, maar ook zeer grote, decoratieve knipsels van 80 cm of 150 cm doorsnee, die bijvoorbeeld in een hal van een kerk, fabriek of ziekenhuis konden worden geplaatst.
Oorspronkelijk speelde symmetrie in al haar werk een grote rol. Doch uiteindelijk gebruikte zij steeds meer vrije, niet-symmetrische vormen.
Haar specialiteiten waren bomen, fantasiebermen, grote ornamenten en tuintjes. Deze tuinen -met pleinen zijn altijd als ‘t ware in vogelvlucht gezien, geïnspireerd door het werk van “Jan de Knipper” uit Urk (1855-1938), voor wie zij veel bewondering had.
In het boekje zijn 60 illustraties opgenomen van haar werk. Het is te indien voorradig te bestellen in het boekwinkeltje.nl van de Ned. Ver. Voor Papierknipkunst.
Ik ben blij dat ik dit boekje mocht maken, omdat Dini zó langer onder de aandacht van meerderen kan blijven voortleven. Want, hoewel zij overleden is, gaat ‘t leven dóór, zoals zij dat in het knipsel van de kerk te Mierlo zo treffend wist uit te beelden: De begrafenisstoet de kerk uitkomende, gaat de bruilofsstoet er binnen.
Door To van Waning-Mijnlieff.