Met een blik op de spiegel van het verleden zien we heel veel fraaie knipsels verschijnen, die herinneringen oproepen aan een. lang vervlogen tijd. De ‘goede oude tijd’ zoals wij die nu vaak prijzen. Maar toen en nu zijn niet meer met elkaar te vergelijken. Door de vele hulp- en gemakmiddelen is er veel tijd vrij gekomen, die onder meer ook aan het papierknippen kan worden besteed. Weliswaar niet meer onder het gouden schijnsel van de petroleumlamp. Maar, niet minder gezellig, is het papierknippen nu toch weer door de Knipkringen in de huiskamers teruggekeerd, gezien de grote aantallen afbeeldingen die we elk kwartaal in de Knip-Pers zien.
En ook nu weer zijn er knippers, die zelfs beweren een gevoel van rozijnenbrood-zonder-rozijnen te moeten onderdrukken als er geen schaartje in de buurt is! Jaren geleden werd mij tijdens een bezoek aan het knipselmuseum in Westerbork door de geroutineerde knipper Wiecher Tjeert Lever aangeraden zo’n schaartje letterlijk en figuurlijk goed in de gaten te houden.
Als sluimerende knipper, aarzelend op gang gekomen, was ik later eens met zo’n schaartje bezig maar had er even veel verstand van als een koe van eieren leggen. Na enige tevergeefse pogingen belandde mijn knipwerk dan ook prompt in de prullenmand. Ik ben het met van Gogh eens dat het gelukken het eindresultaat van een hele reeks mislukkingen is, dat is met alles zo. Telkens als ik het schaartje in het zwarte papier wilde zetten, hapte ik als een gestrande potvis naar lucht. Maar uiteindelijk bereikte ik een verrassend goed eindresultaat en met veel uithoudingsvermogen en geduld slaagde ik erin een eigen stijl te ontwikkelen, die herkenbaar is.
Ik hoop hiermee een deur te hebben geopend, die uitzicht biedt op de mogelijkheden van een hobby. En dat het eigen maken van deze bezigheid als vrijetijdsbesteding tot succes zal leiden. Na de spiegels, in het verleden ook op Nieuweschans, kijk ik nu door de ‘geknipte’ vitrages op Ten Boer. Kijk maar mee!
Door N.G. Terpstra, De Ten Boerster Knipper.