Op dinsdag 20 november 2012 kregen wij bericht dat is overleden

To van Waning-Mijnlieff
15 september 1924 – † 19 november 2012

De crematieplechtigheid vond zaterdag 22 november plaats.
Tijdens deze plechtigheid sprak Suus Houtman namens de Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst de onderstaande woorden.

Namens de Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst wil ik graag iets zeggen.
To begon haar carrière als knipster in 1948 met een mooimakerscursus van Hil Bottema in het Openluchtmuseum in Arnhem, waar onder andere de kniptechniek aan de orde kwam. Door Hil is zij ook bij het Openluchtmuseum gaan werken, 13 jaar lang tot haar huwelijk, zo was dat in die tijd.
Geleidelijk aan nam To het ‘knipstokje’ van Hil over en ging lezingen houden, waarop vaak cursussen volgden, vooral in Gelderland en Noord-Holland. Vorige week vrijdag, toen ik bij haar was, memoreerde ze dat nog. Ze vond het leuk dat deze regio’s nog steeds het grootste aantal knippers en knipsters tellen.
To vond lesgeven heel dankbaar en leuk werk, omdat ze de cursisten van ‘niks’- ‘iets’ leerde maken en ze liet ontdekken dat iedereen kan knippen. Ze verbaasde zich steeds weer over de verrassende resultaten.
Het gevolg was dat sommige cursisten ook les gingen geven, ik was daar één van. Zo kreeg de papierknipkunst in vrij korte tijd meer bekendheid.
In 1963 kreeg To, via het Openluchtmuseum, haar eerste opdracht om een huwelijksprent te knippen. Sindsdien heeft ze vele gelegenheidsprenten geknipt. Via Hil kreeg ze contact met Zwitserse knippers, die ze regelmatig bezocht. Toen in 1983 de Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst werd opgericht, zijn diverse Zwitsers daar ook lid van geworden.
To’s inzending voor een verenigingslogo werd uitverkoren en siert alle verenigingsuitgaven.

Voor het kwartaalblad de ‘Knip-Pers’ schreef ze vele artikelen. In 1985 werd ze door een Zwitser gevraagd te zorgen voor een Nederlandse inzending voor een internationale kniptentoonstelling in New York. Ze ging er zelfs heen, samen met de Zwitserse knipper Ueli Hofer. Door haar toedoen is in de Verenigde Staten van Amerika ook een knipvereniging ontstaan.To had, behalve het knippen, diverse hobby’s en verzamelingen. Haar huis was een overvol gezellig museum.
Vorig jaar, tijdens de Gelderse regionale contactmiddag werd To in het zonnetje gezet, omdat zij 25 jaar daarvoor aan de wieg stond van dit evenement. Alle aanwezigen hadden een kaart voor haar geknipt. In een fraai versierde doos kreeg ze die overhandigd, samen met een fleurig boeket. Allerlei oud-leerlingen maakten een praatje met haar. Ze genoot ervan en was blij dat ze was meegegaan. Door een andere afspraak was het bijna niet doorgegaan. Op de terugweg zei ze: “Ik heb een geweldige middag gehad”.

Dit jaar, vorige week zaterdag, zou ze weer meegaan. Dat kon echter niet meer. Vrijdagmiddag gaf ze mij de opdracht iedereen de hartelijke groeten te doen. Ik heb haar bedankt voor haar inzet voor de Vereniging en het knippen in het algemeen. Het was goed om zo afscheid te kunnen nemen, met op de achtergrond het mooie uitzicht op de Rijn en haar geboortehuis.
To, nu nemen alle knipkennissen afscheid van jou.
We zullen je missen bij het 30-jarig Verenigingsjubileum volgend jaar in april.