Sherry Noot voor Marie Wieten, in goud, 48 x 15 cm

Zaterdag 18 april Knipdag.
De eerste die we zoeken is altijd Marie
gezellig even bijpraten, even kijken
wat ze nu weer voor nieuws heeft gemaakt.

Dinsdag 21 april we hebben het rond
in 1999 Knipdag in Enkhuizen.
Gauw Marie bellen! Nu u snapt al wat
ze zegt: Heerlijk, lekker dichtbij en gezellig bij jullie.
Ik help hoor, zeg maar wat ik kan doen.

En dan tweede Pinksterdag, Marie is niet meer.
Je gelooft het niet, je wilt het niet geloven
dit kan toch niet, maar toch.

Lieve Marie, wij danken jou voor alles wat je in al die jaren van vriendschap voor ons hebt betekend. Jan, woorden van troost hebben we niet maar weet we zullen haar nooit vergeten.
Knipkring Enkhuizen,
Nel Wezel
Sherry Noot

Maria, say it aloud and there’s music playing
Say it soft and it’s almost like praying
Maria, Maria, Maria….

Dit lied, dat ik totaal niet verwachtte en dat zo wondermooi bij haar paste, klonk bij het definitieve afscheid van Marie Wieten.
Marie, haar foto keek ons bemoedigend aan en haar mooiste knipsel leek een impuls om vooral door te gaan met knippen.
Onverwacht, een beetje verwacht – tóch volkomen onverwacht omdat Marie, als je naar haar gezondheid vroeg, het altijd weg schoof met: “laten we dáár niet over praten”!
Definitief? Nee, in ieder van ons die ze kende zal ze blijven doorleven. Haar stem: “Met Marie…. (en dan even stilte). Haar humor en vermogen om te luisteren. Als je net verteld had dat alles heus goed met je ging: “Ik geloof dat je toch maar weer eens gauw naar Texel moet komen!”
Gelukkig heb ik wat tastbare herinneringen aan haar: briefjes en ideetjes, uitgewerkt en al, over knipnieuwigheden. Wie heeft ze ook?
Laten we de herinnering aan Marie levend houden door ze te delen via de Knip-Pers. Hierbij een eerste. Dit stuurde ze me op nadat ik haar gevraagd had of ze een paar echte Texelse sloffen op wilde sturen. Marie Wieten, ik vrees dat je onvervangbaar bent.
Elly Stroucken

Twee laarzen hadden echt al jaren
links, rechts, gelopen door de regen
maar nu werden ze te oud:
‘t paartje kon er niet meer tegen.

Maar non-actie!? Ach nee, daar waren
ze eig’lijk ook nog niet aan toe;
want ze waren nog zo pittig,
zo helemaal niet levensmoe….

Wat doorgezakt en wat gerimpeld,
van top tot teen ‘in love’ geraakt,
hebben z’uit pure levenslust
een heel klein slippertje gemaakt!

Marie Wieten