“Love will find out a way’

Veel bekenden van Marie Wieten uit Den Burg op Texel zullen geschokt zijn door haar plotselinge overlijden op tweede Pinksterdag, op 63 jarige leeftijd.

“Veel bekenden” zo begint ze zelf haar verslag van de Contactdag in Woerden, op pagina 8. Velen van ons hebben haar daar dit voorjaar nog ontmoet, misschien ook tijdens de cursus in Orvelte of hebben met haar samengewerkt in de Knipkring voor hun aandeel in de Atelierroute.
Tot het laatst toe actief en vol plannen, zond zij enkele weken geleden het prachtig handgeschreven verslag van de Contactdag in en naar aanleiding daarvan spraken en groetten wij elkaar – niet beseffend – voor het laatst. Zij sloot bij het verslag een hartelijke en bemoedigende kaart in met daarop de twee in dit formaat en in deze formatie geknipte duiven.
Met haar positieve inbreng op veel vergaderingen prominent en toch zo bescheiden aanwezig, wist ze met overtuiging, humor en milde kritiek uiting te geven aan creatief meedenken om tot oplossingen te komen. Haar lijfspreuk “Love will find out a way”, bovenaan het overlijdensbericht, werkte als een rode draad door in alle facetten van haar leven.
Haar speelse geest was vindingrijk en wist de juiste, soms kleine accentjes te leggen. Die vind je terug in haar knipwerk. Je kon uit alles een zoeken naar nieuwe dingen opmerken. Haar originaliteit en spitsvondigheid in woord-én-beeld uitten zich niet alleen binnen onze knipperswereld. Zij nam in het ‘overzeese gebiedsdeel’, zoals zij Texel noemde, ook in veel andere organisaties deel binnen kerk en maatschappij.
Wat onze vereniging betreft konden wij met elke bijdrage van haar blij zijn en met een gerust hart het resultaat afwachten. Of dat nu ging om een verslag, een knipsel of een artikel in de Knip-Pers: ze wist er iets bijzonders van te maken, veelal versterkt met een knip-oog.
Niet in de laatste plaats wil ik haar meesterlijke, bijdragen aan onze Kattenfonie noemen: niet meer weg te denken, een méérwaarde voor een gezamenlijke uitgave van onze vereniging. Die vele, vele bekenden zullen haar in menig opzicht enorm gaan missen. Haar stimulans alleen al, tot het zélf zien en doen, het ontdekken van eigen wegen. Onze dankbaarheid en het grootste eerbetoon aan Marie Wieten zou zijn dat er nieuwe fakkeldragers komen… met juist die door haar zo benadrukte doelstellingen hoog in het vaandel. Ter bevordering van haar grote passie, de liefde voor de knipKunst.

Pinksteren 1998
Deze pagina, gereserveerd voor Pinksteren, kreeg plotseling een andere Pinkster-invulling. Op tweede Pinksterdag, het feest van de Heilige Geest, de trooster, het feest van vrede en medemenselijkheid, overleed Marie Wieten.
Haar favoriet, haar vignet haast, was het knippen van een vogel, een duif, symbool voor Pinksteren en symbool voor de vrede.Tijdens de vesperdienst ter nagedachtenis aan haar hing dan ook de duif centraal, als het symbool van troost en vrede, in de kerk. De duif die zij naar zo “veel bekenden” uit zond…
Wij hopen dat haar man Jan en hun (klein)kinderen grote troost putten uit een schat van herinneringen aan deze in veel opzichten zo bijzondere en mededeelzame vrouw, die wij als vereniging dankbaar blijven gedenken.

Namens de leden, bestuur en redactie,
Magda Helms