Lies Markus, een warm, enthousiast en liefderijk mens
Ruim twintig jaar heb ik het geluk gehad om Lies Markus gekend te hebben. Onze eerste ontmoeting was nogal bijzonder.
Zo’n 25 jaar geleden was het feminisme in volle bloei. In 1982 werd in de Melkweg in Amsterdam het “Vrouwenfestival” gehouden en ik was daar uitgenodigd om portretten te komen knippen. Een journaliste van De Telegraaf zag daar wel een artikel in en interviewde me. Dat interview las Lies natuurlijk in de krant, want ze had een speciale antenne voor alles wat maar in de verte met knipkunst te maken had.
Ze belde me op en we maakten een afspraak: ze zou een avond naar de Melkweg komen.
“Kijk maar uit naar een oude vrouw met een stok!” zei ze. Ze was natuurlijk allesbehalve oud, maar nog zie ik de zeer jonge organisatrice van het festival met een geamuseerde glimlach naar me toe komen om me mee te delen, dat “de waarschijnlijk oudste bezoeksters van het festival naar mij op zoek waren!”. En dáár was Lies! Samen met twee, ook al wat oudere, knipvriendinnen. Ik was een volslagen groentje in de knipwereld, maar Lies overrompelde me, pakte me helemaal in en maakte me enthousiast voor de (toen nog op te richten!) vereniging. Een maand na deze ontmoeting werd de eerste grote knipkunsttentoonstelling gehouden in ‘t Spant te Bussum, alwaar Lies begon te lobbyen voor het N.I.C.K. Deze kennismaking werd vriendschap en elke ontmoeting of telefoongesprek was een feest. Oók toen ze steeds minder valide werd en het verdriet om het verlies van haar man Ted haar zwaar viel. Natuurlijk meldde ze (desgevraagd) wat er allemaal mis was, maar ze klaagde nooit en haar humor kwam steeds weer om de hoek kijken.
Altijd was ze meer geïnteresseerd in de ander dan in haarzelf en vroeg: “Vertel, hoe gaat het met jou, heb je het druk, wat ben je aan het doen?”.
Dappere Lies. Ze was voor mij en vele anderen een grote stimulans en een voorbeeld van optimisme door dik en dun.
Haar graf was bedolven onder fel gekleurde bloemen, warm rood, helder rood, oranje en geel. De bloemen waarvan ze hield.
Het leek alsof ze een boodschap van Lies doorgaven: Leef, geef en houd je ogen en armen Wijd open.
Dankje Lies, voor alles.