Vanaf half januari 2011 ‘heb ik’ een tentoonstelling in Museum Martena in Franeker. Je denkt misschien: dat is pas over een HALF JAAR! Dat is waar. Maar een half jaar is zo voorbij. Vooral omdat ik heel veel in mijn hoofd heb dat ik voor die tentoonstelling wil gaan maken. En het mooie, of het erge, is, dat als je bezig bent met knippen, je weer allemaal nieuwe knipsels bedenkt. Ik vind het leuk om je het komende half jaar op de hoogte te houden van waar ik deze periode mee bezig ben. Je weet, of misschien ook niet, dat ik de afgelopen jaren een aantal projecten heb gedaan in Amerika. Ook juli vorig jaar en half januari van dit jaar. Een aantal projecten wil ik op de tentoonstelling laten zien. Je kunt ze nu al digitaal bekijken op mijn site: www.paperscream.com. Ga dan naar ‘Projects’. Daar staan ze alle zes bij elkaar. Als je toch op mijn site bent en naar ‘Sculptures’ gaat, zie je een aantal grote ruimtelijke werken.
Eén daarvan staat hiernaast, ‘Hidden Leaves’. Van metaal en papier heb ik een grote open ‘box’ gemaakt en die ben ik gaan vullen met grote geknipte bladeren. Nu hij vol is, zie je alleen de bladeren aan de buitenkant. Je weet dat er binnenin ruim 2 weken knipwerk zit, maar je kunt het niet zien. Dat geeft toch een soort kracht.
Misschien is het ook wel een beetje vreemd om zoiets leuk te vinden. Maar goed, ik wilde het maken en het is nu klaar. Als je dan zo lang bezig bent geweest met nogal grof knippen, wil je wel weer eens gewoon iets moois knippen. Ik kom al jarenlang bij een Chinees in Harlingen waar ze een prachtige placemat hebben. Ik wist dat ik er een keer in wilde knippen, maar nooit wat ik er van zou maken. Ineens dacht ik aan die Chinese mevrouw. Als ik daar nou eens iets omheen knip wat een beetje op mijn eigen Nederlandse tuin lijkt. Dus een schone placemat meegenomen en het werd ‘A Chinese lady in my backyard’. En dat is gelijk het begin van een serie. Hoe zou mijn tuin er uitzien als Matisse een keer langskwam. Of een Poolse mevrouw. Ik weet niet of ik ze allemaal ga maken, maar er is een begin.
Op mijn site, bij ‘With paper’, zie je ze in kleur. Verder rijdt ik deze zomer van New York naar San Francisco en ben daarvoor een project aan het voorbereiden. Daarnaast heb ik een paar jaar geleden alle silhouetten van iedereen uit mijn dorp geknipt. Ik wil nu kijken hoe een silhouet verandert als iemand lacht, zingt of schreeuwt. Daarvoor heb ik een tijd geleden Marte Röling gefotografeerd en geknipt. Kijk maar bij ‘Projects’. Ik ben nu contact aan het maken met een paar mensen die een ‘beroemd hoofd’ hebben. Hoop dat het allemaal gaat lukken. Ik houd je op de hoogte hoe dat gegaan is. In het decembernummer van de Knip-Pers.