Na onze kennismaking met de heer Verburg in de bibliotheek in Lisse, keken Tina en ik erg uit naar onze volgende ontmoeting met hem. Dus reden we vol verwachting richting Leiderdorp waar het echtpaar Verburg al 52 jaar woont. We werden heel vriendelijk verwelkomd, niet alleen door meneer en zijn vrouw, maar ook door de sfeer die de plek waar zij wonen, uitstraalt: een tuin vol bloemen, bijen en vogels, een huis met kunstzinnige voorwerpen, gemaakt door henzelf, hun kinderen en vrienden.
Zodra we binnen waren, begon de autodidactische knipper te vertellen, en niet alleen met zijn handen, maar ook verbaal blijkt de heer Verburg over grote gaven te beschikken. TerwijI zijn Poolse echtgenote druk in de weer is met koffie en lekkers, en de poes tussen ons in op de bank zit te spinnen, vertelt hij over het schilderij achter zich. Het is gemaakt door een vriend die in de jaren veertig op een bakfiets door de Alpen trok. Hij vertelt verder over de prachtige bronzen beeldjes, gemaakt door zijn eveneens getalenteerde dochter, over een schilderij uit China, prachtig houtsnijwerk van eigen hand, de geweven kleden van zijn vrouw. Zorgvuldig kiest hij zijn woorden, terwijI zijn vrouw hem aanvult waar dat nodig is. Er zijn veel eenden, die hij in het waterrijke landschap rond Leiderdorp bestudeert en vertaalt in prachtig houtsnijwerk, en de knipsels, die we al in Lisse hebben kunnen bewonderen. Er zijn quilts, en vele handgemaakte kussens. Het huis is omringd door bloemen, Verburgs originele inspiratiebron.
Hij vindt het prettig om een verwilderde tuin te hebben waar de natuur haar gang kan gaan. Hij ziet het wonder van iedere bloem, vertelt bijna lyrisch over de blaadjes van een roos, zijn favoriet, en beschrijft zijn gelukmakende ervaring toen hij ergens op vakantie twee mandarijneenden plots van dichtbij kon bewonderen. We drinken nogmaals koffie en zijn verhalen nemen ons mee door heel Europa, naar plekken van lang geleden, van drie generaties uitgestelde huwelijken, maar die uiteindelijk toch allemaal zijn voltrokken. Wat een levensdrift en energie voor iemand die geboren is in 1922!
Op weg naar de bovenverdieping kwamen we dan eindelijk de knipsels tegen, die mij zó inspireerden dat ik thuis ook een beetje op die manier ben gaan knippen.
leder beschikbaar plekje langs de trap is gebruikt om prachtige knipwerken tentoon te stellen. We bewonderden nog een werk van zijn hand. Het hield het midden tussen werk van Leonardo Da Vinci en werk van Escher. We vroegen ons af of er een eind aan de mans talenten kwam. De uitnodiging om nog eens terug te komen namen we graag aan. “Maar eerst gaan we een paar weken naar Rusland”, zei hij opgewekt.
We zijn erg benieuwd naar de inspiratie hij daar weer zal opdoen!
door Tineke Kroes