Dini is geboren te Zwolle en woont sinds 1963 met haar man, twee zonen en drie dochters in Brabant, waarvan de laatste 12 jaar in het dorpje Mierlo, gelegen tussen Eind hoven en Helmond. Als 18-jarig meisje is Dini begonnen met papierknippen naar aanleiding van het boek “Handwerkbuch für Mädchen” van Ruth Zechlin. Ze merkte dat deze techniek haar heel erg lag. Om een en ander onder de knie te krijgen, is ze eerst dingen uit dat boek gaan naknippen. Toen is ze boeken over Volkskunst gaan lezen, waarbij ze zeer geïnspireerd werd door geborduurde motieven en de beschildering van oude boerenmeubelen. Daarna begon ze zelf te ontwerpen, waarbij ze tips en kritiek kreeg van haar oudste broer, die de kunstacademie gedaan had.

Ook toen ze trouwde en kinderen kreeg, is ze altijd -zij het wat minder frequent- blijven knippen. Aan de kinderen werd, zo snel als het kon, geleerd: “Bij buitenspelen op de stoep blijven en bij binnenspelen van het schaartje en de knipsels afblijven”

In 1965 heeft Dini haar eerste tentoonstelling gehouden in het Ac. Genootschap in Eindhoven. Naar aanleiding daarvan kwamen er nogal wat opdrachten voor gelegenheidsknipsels. Later volgden er meer exposities, o.a. in Laren en Amsterdam. In 1968/69 heeft de hele familie (voor het werk van echtgenoot Theo) in Amerika gewoond, vlakbij New York.
Daar heeft ze meegedaan aan een culturele week, en voor het eerst gedemonstreerd. In 1977 is het leven van de familie Langkamp enigszins veranderd. Theo gaf toen zijn baan op om allerlei persoonlijke redenen en Dini kreeg meer tijd om zich met het knippen bezig te houden, doordat Theo allerlei huishoudelijke taken van haar overnam. Ze hebben van hun huis een Galerie gemaakt, die elke middag van 2-5 uur open is, zodat de mensen die op drachten willen geven of zomaar eens willen kijken, een beter overzicht hebben. Verder waren ze veel te zien op Ambachts- en Kunstmarkten, waar Dini demonstreerde.
Ook heeft ze een jaar lang twee dagen in de week, gedemonstreerd bij het Nederlands Centrum voor Ambachten te Amsterdam. Daarna is ze cursussen gaan geven bij zich thuis en heeft ze samen met haar man creatieve avonden verzorgd voor allerlei verenigingen, waarbij de mensen aan het knippen gezet werden. Ook komen er regelmatig bussen met groepen van ca. 40 mensen bij hen thuis in de Galerie om de tentoonstelling te zien, maar ook om onder leiding zelf wat te knippen.
Op deze manier probeert zij de oude knipkunst te doen herleven en de mensen de verrassing van het zelf iets maken te laten ervaren. Financieel zijn zij erop achteruit gegaan, maar een vrij en creatief leven geeft hen zoveel voldoening, dat ze dat er graag voor overhebben. Het laatste jaar heeft Dini geen Ambacht- en Kunstmarkten meer gedaan, maar zich vooral bezig gehouden met het knippen zelf en het ontvangen van mensen in de eigen Galerie.

Zo zien we, dat je kunt knippen voor je plezier of voor je levensonderhoud Als je een bezoek brengt aan Dini Langkamp zul je ervaren, dat het ook beide kan. Een van haar specialiteiten is het knippen van grote decoratieve symetrische ornamenten; vaak cirkelvorrnig -zie vorige pagina (ware grootte 80 cm doorsnede)- tot zelfs 1,50m doorsnede in zwart/wit.

Ook een geliefd onderwerp is haar gestyleerde tuintje en boomgaardje, waarin zij ook met gekleurd papier werkt. Volledigheidshalve moet ik ook nog haar schilderwerk noemen en het vervaardigen van poppen, gemaakt van gedraaide oude stoelpoten, die zij zeer suggestief weet te beschilderen. Het papierknippen is voor haar echter de hoofdzaak Zij heeft dit zichzelf aangeleerd, heeft een uitgesproken stijl en ontwikkelt die nog steeds verder.

Door To van Waning-Mijnlieff.