Aja is dochter van Marietta Loise Cornelia Germ en Dirk Cornelis van Reijendam. Ze doorloopt de HBS in Leiden en daarna volgt ze een opleiding tot analist. Achteraf was ze liever restaurateur van schilderijen, arts of gymjuf geworden.
Ze trouwt met Bob Coutinho, haar jeugdliefde, in 1952. In 1963 verhuist het gezin naar Texel. Bob voert daar een huisartspraktijk met apotheek aan huis. Hier komt Aja’s opleiding goed van pas, zij werkt dus ook in die praktijk.
Aja en Bob krijgen zes kinderen.

Aja was graag van ‘naast de paadjes’. Volgens dochter Mona werkte Aja heel secuur en consciëntieus: haar kinderen hebben haar creativiteit wel geërfd maar niet (allemaal) het perfectionisme.

Knippen
In 1981 krijgt Aja kniples van Marie Wieten, alias Mien Scheer, op Texel. Na de kniples wordt het knippen een ware verslaving, schrijft Aja later aan medeknipster en verenigingslid Marion Schouten-Mol.

Aja Coutinho, voor Marie Wieten: water.

Het eerste contact met andere leden van de Nederlandse Vereniging voor Papierknipkunst legt ze met een oproepje in de eerste Knip-Pers in 1983. Omdat zij weinig gelegenheid heeft om naar tentoonstellingen of andere knipevenementen te gaan en toch graag contact wil hebben met andere knipsters(pers) vraagt Aja Coutinho: “schriftelijke of telefonische reacties op deze oproep, teneinde te corresponderen, knipsels of krantenstukjes te ruilen en iets van elkaar te leren.’’ Daar kwam reactie op van Marion Schouten. Marion en Aja corresponderen jarenlang met elkaar.

Aja demonstreert -en verkoopt- haar papierknipkunst lange tijd op de folkloremarkt op Texel. Van kleine sierlijke knipsels, gelegenheidsknipsels tot silhouetten, waar maar behoeft aan was.

Aja heeft gedurende haar leven vele creatieve uitingsvormen beoefend: naaien, breien, haken, weven, kantklossen, origami, werken met kralen, emailleren, glaskunst, knippen, kalligraferen, tuinieren, vogels kijken, schilderen, aquarelleren, alles houdt haar bezig en beoefent ze met passie en perfectionisme. Veel later werd het knippen te lastig doordat ze minder ziet, en stapt ze over op calligraferen en aquarelleren.
 

Het lukt Aja telkens om nieuwe leeftijdgebonden beperkingen te omzeilen. Het verlies van het zien van kleur valt in de periode waarin ze schildert. Bij de lessen zegt ze dat ze weinig tot geen kleur meer ziet, en dat ze het fijn vindt als er gezegd wordt wat er qua kleur mis dreigt te gaan.

Publicaties
‘Texel geknipt en geschreven’, eigen uitgave, boekje met knipkunst en korte gedichten (haiku) over het Waddeneiland Texel, 1993.

Tentoonstellingen
Mien Scheer 17-07-1996 t/m 14-08-1998 Nederlandse Hervormde kerk van Den Burg