Zeg luister, er is volk aan de deur
Een man met een bultje en een paar kinderen.
Met wat zou hij toch komen venten?
Hebben we wat nodig, mag hij in huis?

Het is Jantje de Prentenknipper,
Die aan de deur staat.
Zeg vrouw, mag ik wat knippen?
Een boerderij of een plaatje als dit?

Knippen voor een paar cent en wat brood
Voor mijn vrouw en voor een ziek kind
Ze wachten in de regen daar buiten.
Kom maar binnen: Hoe heb je ‘t verzonnen.

En dan pakt hij z‘n mes en z‘n schaar,
Z‘n papier wit, blauw en goud
Voor een plaatje om goed te bewaren
In je kerkboek of voor als er één trouwt.

Het is Jantje de Prentenknipper,
Die aan de deur staat.
Zeg vrouw laat me wat knippen!
Ik knip de boerderij of een prentje als dit:
De tempel van Salomo gesneden,
De straf van de zonde of Job,
Die was arm en al z’n kinderen overleden.
(Daar leek hij zelf het meeste nog op)

Want Jantje de Prentenknipper,
Het geluk zat hem niet mee,
Die heeft een zwaar kruis moeten dragen;
Zijn groten Baas viel niet zo mee.

Zijn kinderen overleefd en drie vrouwen,
Van de armen begraven, miskend
Toch knipte hij vol liefde en vertrouwen:
“0, maak mij Uw wegen bekend”

Kwam het voorjaar dan hield je hem niet tegen.
Altjjd lokte de verte en zijn kunst
Zwierf het liefste langs ‘s Heeren wegen;
De vrijheid als lot en zelden als gunst.

‘t Is Jantje de Prentenknipper;
Een schaar, een mes, wat papier
Als hij komt om een plaatje te knippen,
Stuur Jantje dan door naar hier, naar hier,
Stuur Jantje dan door naar hier.

Bij de opening van de expositie van Jan de Prentenknipper (1996) werd dit lied voorgedragen door de maker, Engel Reinhoudt, een Zeeuwse Iiedjeszanger. De Zeeuwse tekst werd voor de Knip-Pers vertaald door mevr. Mien Geldof uit Goes. Jan de Prentenknipper is eind september het onderwerp van de dialezing door Joke Verhave op de regiomiddag voor knipkringen in het zuiden van het land.

‘Trouwverbond’ (31×39 cm), atb. uit het boek ‘Jan de Prentenknipper’ van Joke en Jan Peter Verhave.